Proces wytwarzania miodu pitnego sam w sobie jest nieco podobny do procesu wytwarzania prawdziwego wina. Podobieństwo procesów polega na tym, że podczas fermentacji cukier zamienia się w alkohol.
Nie myśl, że mówimy o zwykłym krystalicznym cukrze, do którego jesteśmy przyzwyczajeni. W końcu cukier sam w sobie w takiej czy innej proporcji znajduje się we wszystkich warzywach i owocach.
Innymi słowy: alkohol można spożywać w ogóle bez zwykłego cukru, ale zastępując go miodem, morelami, śliwkami, gruszkami, jabłkami i innymi produktami. Dlatego istnieją takie napoje alkoholowe jak morela, śmietana, tarnina itp.
Różnica polega na tym, że nie pijemy uzyskanego zacieru z tych owoców, ale wydalamy je do bimberu.
Jeśli chodzi o wino i miód pitny, po zakończeniu cyklu fermentacji nie trzeba go podgrzewać, po pewnym czasie otrzymujemy gotowy napój odpowiedni do spożycia.
Wróćmy jednak do miodu pitnego. Istnieją setki gatunków, ale wszystkie są podzielone na dwa główne typy: zestaw miodu pitnego i gotowany.
Gotowany miód pitny - Jest to napój lekko alkoholowy, który został poddany obróbce cieplnej, tj. Podgrzaniu. I pamiętasz z moich poprzednich artykułów, że jeśli miód jest podgrzewany do temperatury powyżej 42 stopni, zaczyna tracić swoje korzystne właściwości. A po 60 stopniach całkowicie je traci!
Dlatego gotowany miód pitny, mimo że jest pysznym napojem alkoholowym, nie można go nazwać przydatnym.
Kolejna rzecz - ustawić miód pitny. Jest to również napój o niskiej zawartości alkoholu, ale nie jest poddawany obróbce cieplnej, ale fermentuje w temperaturze 20-22 stopni. A korzystne właściwości miodu w takim miodzie pitnym, choć nie do końca, są nadal zachowane.
Jeszcze 100 lat temu nasi przodkowie używali chleba pszczelego jako drożdży. Jest to pyłek pszczeli przetwarzany przez pszczoły. Perga to wyjątkowy produkt, który nie ustępuje nawet miodowi pod względem dobroczynnych właściwości.
Do smaku chleba pszczelego przypomina trochę askorbinowy z naszego dzieciństwa, ponieważ ma lekko kwaśny gorzki smak.
Z tego powodu set miód pitny, fermentowany na perdze, jest uważany za najbardziej przydatny, ale pod względem smaku jest, delikatnie mówiąc, amatorem.
Więc przepis ...
Zdecydowałem się użyć malin jako drożdży, oprócz tego do aromatu dodałem trochę melisy, mięty i chmielu. Powstały skład zacieru podzielono na dwie porcje.
Pierwszej pozwolono całkowicie przefermentować, a drugą przefiltrowano i zatkano po sfermentowaniu o około 2/3. Obliczenia miały zapewnić, że jeden napój okazał się niesłodzony, podobnie jak wytrawne wino stołowe, a drugi - lekko słodki. W końcu każdy ma inne gusta.
Kolejny bardzo ważny punkt. Każdy miód uwielbia czas: im bardziej dojrzewa, tym jest smaczniejszy.
Minimalny okres dojrzewania wynosi sześć miesięcy, więc zacząłem smakować mój po 6 miesiącach. Traktował przyjaciół i znajomych i poprosił o uczciwe wyrażenie swojej opinii.
Co sie stalo
Opinie były podzielone mniej więcej równo i nie było nikogo obojętnym, bardzo się podobało, inni mówili, że ten napój nie był dla nich. Uważam się również za tego drugiego.
Nie oznacza to jednak, że postanowiłem przerwać eksperymenty nad przygotowaniem tego starożytnego i zdrowego napoju.
Smak miodu zależy od użytego miodu i oczywiście od drożdży.
Użyłem miodu o wysokim romansie zebranego przez pszczoły z upraw olejków eterycznych. Bardzo lubię smakować, co oznacza, że go nie ma.
W tym roku postaram się zastąpić maliny i zioła, które dodałem, czymś innym. Zdecydowanie powiem ci, co się stanie.
(Brak ocen)
Ładowanie ...
